ਮਾਂ ਦੇ ਦੁੱਧ ਵਿਚ ਜ਼ਾਤ-ਪਾਤ ਦੀ, ਗੁੜਤੀ ਮਿਲਦੀ ਨਾ,
ਫਿਰ ਬੰਦਾ ਜ਼ਾਤਾਂ-ਪਾਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚ, ਵੰਡਿਆਂ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਹਿੰਦੂ, ਮੁਸਲਿਮ, ਸਿੱਖ, ਈਸਾਈ, ਖ਼ੂਨ ਕੋਈ ਵੱਖਰਾ ਨਾ,
ਫਿਰ ਅੱਜ ਦਾ ਬੰਦਾ, ਉੱਲਟੇ ਰੰਗ ਵਿਚ ਰੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਕੌਣ ਹੈ ਉੱਚਾ, ਕੌਣ ਹੈ ਨੀਵਾਂ, ਪਰਖ ਕੋਈ ਜਾਣੇ ਨਾ,
ਜੇ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਫਿਰ ਸੱਚ ਨੂੰ ਸੂਲੀ, ਟੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਜੇਕਰ ਸਾਰੇ ਮਾਨਵ ਬਣ ਗਏ, ਅੱਜ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ 'ਤੇ,
ਸੱਪ ਬਣ ਕੇ ਫਿਰ ਮਾਨਵਤਾ ਨੂੰ, ਡੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਮਾਲਕ-ਨੌਕਰ ਦਾ ਦੁਨੀਆਂ ਉੱਤੇ, ਝਗੜਾ ਪਾ ਬੈਠਾ,
ਘੜੀ ਪਲ ਦਾ ਮਹਿਮਾਨ ਚੌਧਰ ਵਿਚ, ਰੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਜ਼ਹਿਰ ਵੇਚ ਰਿਹਾ ਹਰ ਕੋਈ, ਅੱਜਕਲ ਵਿਚ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਦੇ,
ਪਲ-ਪਲ ਮਰੇ ਮਨੁੱਖਤਾ, ਜੀਵਨ ਮੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਦੁਨੀਆਂ ਉੱਤੇ ਅੱਜਕਲ ਸਾਰੇ, ਤੰਦਰੁਸਤ ਜੇ ਹੋ ਗਏ,
ਖਾਂਸੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਮੂਰਖ਼, ਖੰਘਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਕਾ ਨਹੀਂ, ਇਸ ਚੰਦਰੀ ਦੁਨੀਆ 'ਤੇ,
ਫਿਰ ਨਾਤਿਆਂ ਦੇ ਮਾਰਗ ਉੱਤੋਂ, ਲੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣਿਆਂ ਤੋਂ, ਡੰਗ ਮੈਂ ਖਾਂਦਾ ਰਿਹਾ,
ਨਾ-ਮਰਦਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਬਦ ਸਿਖਾਉਂਣੋਂ, ਸੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਮਾਂ ਦੇ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਜੇ ਕੋਈ ਪੁੱਤਰ, ਲਾਜ਼ ਲਗਾਉਂਦਾ ਏ,
ਸੁੱਖਣਾ ਸੁੱਖ ਕੇ ਰੱਬ ਤੋਂ ਉਸਨੂੰ, ਮੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਪਰਸ਼ੋਤਮ ਜੇ ਸੱਚ ਕਹਿੰਦਾ, ਤਾਂਹੀ ਟੰਗਿਆ ਜਾਂਦਾ ਏ,
ਫਿਰ ਵੀ ਪੁੱਛ ਰਹੇ ਇਸਨੂੰ, ਸੂਲੀ ਟੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਭਗਵਾਨ ਬਣਨ ਦੇ ਚੱਕਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ, ਮੂਰਖ਼ ਘੁੰਮਦਾ ਏ,
ਸਰੋਏ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਭਲਾ ਰੱਬ ਤੋਂ, ਮੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਪਸ਼ੂ ਬਣਨ ਦੀ ਗੁੜਤੀ, ਹਰ ਕੋਈ ਪੀ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ,
ਧਾਲੀਵਾਲੀਆ ਇਨਾਂ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ, ਮੰਗਿਆ ਕਾਹਦੇ ਲਈ।
ਪਰਸ਼ੋਤਮ ਲਾਲ ਸਰੋਏ
ਮੋਬਾ: 91-92175-44348
ਜਿਸਦਾ ਵੀ ਦਾਅ ਲੱਗਦਾ
NEXT STORY 
