“ਇਹ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਤੇ ਲੋਕਤੰਤਰਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੀ ਵਿਡੰਬਣਾ ਹੀ ਕਹੀ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਥੇ ਅਕਸਰ ਇਲੈਕਸ਼ਨ ਸਮੇਂ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮੁੱਦੇ ਚੁਣਾਵੀ ਬਹਿਸ ਦਾ ਮੌਜੂ ਬਣ ਕੇ ਉਭਰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਿਸੇ ਦੂਸਰੇ ਲੋਕਤੰਤਰਿਕ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਨੇੜੇ ਤਾਂ ਛੱਡੋ ਦੂਰ ਦੂਰ ਦਾ ਵੀ ਕੋਈ ਇਲੈਕਸ਼ਨ ਕੰਪੇਨ ਸਰੋਕਾਰ ਜਾਂ ਵਾਸਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚਲੀ ਹਕੂਮਤ ਪਿਆਜ਼ ਦੀ ਕਿੱਲਤ ਤੇ ਇਸ ਦੀਆਂ ਆਸਮਾਨ ਛੂੰਹਦਿਆਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦੇ ਚਲਦਿਆਂ ਵੋਟਾਂ ਸਮੇਂ ਆਪਣੀ ਸੱਤਾ ਤੋਂ ਹੱਥ ਧੋ ਬੈਠੀ ਸੀ ਤੇ ਸੱਤਾ ਖੁੱਸਣ ਉਪਰੰਤ ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਜ਼ ਕਾਰਨ ਜਿਵੇਂ ਖੂਨ ਦੇ ਹੰਝੂ ਵਹਾਉਣੇ ਪਏ ਸਨ। ਵੈਸੇ ਜੇਕਰ ਵੇਖਿਆ ਜਾਏ ਤਾਂ ਪਿਆਜ਼ ਦਾ ਹਰ ਸਬਜ਼ੀ ਦਾ ਜਨਮਾਂ ਜਨਮਾਂ ਤੋਂ ਸਾਥ ਚਲਿਆ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਗਲ ਪਕੌੜਿਆਂ ਦੀ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਜਾਇਕਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਚ ਆਲੂ ਬੇਸਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਪਿਆਜ਼ ਵੀ ਆਪਣਾ ਵੱਡਮੁੱਲਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਇਹ ਵੀ ਭਲੀਭਾਂਤੀ ਜਾਣ ਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅੱਜ ਪਕੌੜੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਇਕ ਅਨਿਖੜਵਾਂ ਸਮਝੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਪਕੌੜਿਆਂ ਬਗੈਰ ਜਿਵੇਂ ਇਕ ਸੱਭਿਅਕ ਜੀਵਨ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਵਿਆਹ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਜਾਂ ਵੈਲਫੇਅਰ ਪਾਰਟੀ ਜਾਂ ਹੋਵੇ ਫਿਰ ਕੋਈ ਵਿਦਾਇਗੀ ਪਾਰਟੀ, ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਹਰ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਉਤਸਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਕੌੜਿਆਂ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨੂੰ ਅਤਿ ਜਰੂਰੀ ਖਿਆਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਭਾਵ ਜੇਕਰ ਪਕੌੜਿਆਂ ਨੂੰ ਹਰ ਫੰਕਸ਼ਨ ਦੀ ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਅਤਿਕਥਨੀ ਜਾਂ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ । ਗਲ ਵਿਆਹ ਸਮਾਗਮ ਦੀ ਹੀ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਅਜਿਹੇ ਮੌਕਿਆਂ ਸਮੇਂ ਕੁੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਇਹ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਬਰਾਤੀਆਂ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਗਰਮਾ-ਗਰਮ ਪਕੌੜਿਆਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਜੋ ਮੁੰਡੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਉਲਾਂਭਾ ਨਾ ਦੇ ਸਕੇ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਕੁੜਮਾਂ ਨੇ ਬਰਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਠੰਡੇ ਪਕੌੜੇ ਖੁਆ ਖੁਆ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗਲੇ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤੇ । ਵਿਆਹ ਸਮੇਂ ਬਰਾਤ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵੀ ਮਨੋਵਿਰਤੀ ਵੇਖਣ ਯੋਗ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਰਿਵਨ ਕਟਾਈ ਦੀ ਰਸਮ ਤੋਂ ਫੌਰਨ ਬਾਅਦ ਬਾਰਾਤੀ ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਸੱਭਿਅਕ ਘਰਾਣਿਆਂ ਦੇ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਣ ਪਰ ਪਕੌੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸਟਾਲਾਂ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਡਿਗਦੇ ਜਾਂ ਝਪਕਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਬਿੱਲੀਆਂ ਚੂਹਿਆਂ ਤੇ ਝਪਟਦੀਆਂ ਹਨ। ਨਜ਼ਾਰਾ ਉਹ ਵੀ ਵੇਖਣ ਯੋਗ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਧੱਕਾ ਮੁੱਕੀ ਤੇ ਹਫੜਾ ਦਫੜੀ ਵਿੱਚ ਪਕੌੜਿਆਂ ਵਾਲੀ ਚਾਟ ਨਾਲ ਅਕਸਰ ਬਾਰਾਤੀ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਤੱਕ ਰੰਗ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਜੋ ਇਕ ਵੀਡੀਓ ਵਾਇਰਲ ਹੋਈ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਇਕ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਸਮਾਗਮ ਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਕ ਆਦਮੀ ਪਕੌੜਿਆਂ ਦੀ ਭਰੀ ਪਰਾਂਤ ਸਿਰ ਤੇ ਚੁੱਕੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠ ਵਿਚੋਂ ਦੀ ਲੰਘਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਸਥਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦਾ ਸਮਾਗਮ ਵਿੱਚ ਜੁੜੇ ਲੋਕੀ ਉਸ ਦੀ ਪਕੌੜਿਆਂ ਵਾਲੀ ਪਰਾਂਤ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟੁੱਟ ਪਏ ਜਿਵੇਂ ਗਿਰਝਾਂ ਮੁਰਦਾਰ ਜਾਨਵਰ ਤੇ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਫਲਸਰੂਪ ਓਸ ਦੀ ਪਰਾਂਤ ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਜਮੀਨ ਤੇ ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਹੋ ਪਈ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੋ ਵੇਖਿਆ ਉਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਾਕਈ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨੀ ਜਨਕ ਤੇ ਦੁਖ ਦਾਈ ਸੀ ਓਸ ਸਮੇਂ ਲੋਕਾਂ ਅੰਦਰ ਵਸੀ ਜੋ ਭੁੱਖ ਵੇਖੀ ਉਸ ਭੁੱਖ ਨੇ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰਲੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਨੂੰ ਖੇਰੂੰ ਖੇਰੂੰ ਕਰ ਛੱਡਿਆ ਉਹ ਸੀਨ ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੰਨ ਚ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਤੇ ਵਜੂਦ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਕੇ ਭੁੰਜੇ ਮਿੱਟੀ 'ਚ ਮਿਲੇ ਹੋਏ ਪਕੌੜਿਆਂ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਤਰਲੋ ਮਛੀ ਹੋਏ ਪਏ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਦਹਾਕਿਆਂ ਜਾਂ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਭੁੱਖੇ ਚਲੇ ਆ ਰਹੇ ਹੋਣ ਤੇ ਅਸੀਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਇਸ ਆਪੋ ਧਾਪੀ ਵਿੱਚ ਕਈਆਂ ਦੀ ਪੱਗਾਂ ਵੀ ਲੈਹ ਗਈਆਂ ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਹ ਜਮੀਨ ਤੋਂ ਪਕੌੜੇ ਚੁਗ ਚੁਗ ਕੇ ਖਾਂਦੇ ਵਿਖਾਈ ਦਿੱਤੇ । ਮੈਂ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਕਾਸੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਹਰ ਜ਼ਮੀਰ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਆਤਮਾ ਤੱਕ ਹਲੂਣੀ ਗਈ । ਤੇ ਪਕੌੜਿਆਂ ਦੀ ਮੁੱਠੀ ਲਈ ਝਪਟਦੇ ਇਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਇਕ ਪ੍ਰਸਿਧ ਗੀਤਕਾਰ ਦੇ ਇਹ ਬੋਲ ਵੀ ਯਕੀਨਨ ਬੋਣੇ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋਣ ਲੱਗੇ ਕਿ “ਭੇੜ ਵਿਕਦੀ ਛਪੰਜਾ ਸੌ ਸੱਠ ਦੀ (5660) ਦੀ ਢਾਈ ਸੌ (250)ਨੂੰ ਵੋਟ ਵਿਕਦੀ।“ ਗੱਲ ਇਥੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦੀ ਇਹ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਸਮੇਂ ਪਕੌੜਿਆਂ ਦੀ ਕਦਰ ਓ ਕੀਮਤ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੀ ਭਲੀਭਾਂਤੀ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਮਾਨਯੋਗ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸ਼੍ਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਜੀ ਨੇ ਪਕੌੜੇ ਉਦਯੋਗ ਨੂੰ ਪ੍ਰਫੁੱਲਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਡਿਗਰੀ ਹੋਲਡਰ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਨੂੰ ਪਕੌੜੇ ਬਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਅੱਛੀ ਖਾਸੀ ਆਮਦਨ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਉਦਿਆਂ ਇਸ ਪੇਸ਼ੇ ਨੂੰ ਅਪਨਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੋਦੀ ਜੀ ਦੇ ਉਕਤ ਬਿਆਨ ਦੀ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਨੇ ਕਾਫੀ ਨਿੰਦਾ ਤੇ ਇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਾਲ ਭੰਡੀ ਕੀਤੀ ਪਰ ਪਕੌੜਾ ਉਦਯੋਗ ਸੰਬੰਧੀ ਹੋਏ ਇਸ ਨਵੇਂ ਖੁਲਾਸੇ ਤੇ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਗੌਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਵਾਕਈ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਪਕੌੜਿਆਂ ਦਾ ਬਿਜਨਸ ਕੋਈ ਛੋਟਾ ਮੋਟਾ ਬਿਜਨਸ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਡਾ ਹਾਈ ਪ੍ਰੋਫਾਈਲ ਕੰਮ ਹੈ ਹਕੀਕਤ ਚ ਜੇ ਵੇਖਿਆ ਜਾਏ ਤਾਂ ਪਕੌੜਿਆਂ ਦੇ ਉਦਯੋਗ ਨੂੰ ਇਕ ਵੱਡੀ ਸਨਅਤ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪਕੌੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਗੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਲੂ ਪਕੌੜਾ, ਪਾਲਕ ਪਕੌੜਾ, ਪਨੀਰ ਪਕੌੜਾ, ਮਿਰਚ ਪਕੌੜਾ,ਬਰੈਡ ਪਕੌੜਾ, ਗੋਭੀ ਪਕੌੜਾ, ਮੱਛੀ ਪਕੌੜਾ ਅਤੇ ਚਿਕਨ ਪਕੌੜਾ ਆਦਿ ਭਾਵ ਪਕੌੜਾ ਹਰ ਅਮੀਰ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਤੇ ਗਰੀਬ ਤੋਂ ਗਰੀਬ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਵਿੱਚ ਬਾ-ਆਸਾਨੀ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਇਥੇ ਇਹ ਵੀ ਜਿਕਰਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਪਕੌੜਾ ਉਦਯੋਗ ਨੂੰ ਕਦੀ ਮੰਦੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਭਾਰਤ ਇੱਕ ਬਹੁ ਧਰਮੀ ਦੇਸ਼ ਹੈ ਵੱਖ ਵੱਖ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਧਰਮ ਲਈ ਲੜਨ ਨੂੰ , ਮਰਨ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਧਰਮ ਦੇ ਦਰਸਾਏ ਰਸਤੇ ਤੇ ਚੱਲਣ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਤਿਆਰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ । ਬਹੁ ਧਰਮੀ ਦੇਸ਼ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇਥੇ ਹਰ ਦੂਜੇ ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਤਿਥ ਤਿਓਹਾਰ ਆਇਆ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਧਾਰਮਿਕ ਤਿਓਹਾਰ ਨਾ ਵੀ ਆਵੇ ਤਾਂ ਹਰ ਸਾਲ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਵੋਟਾਂ ਦਾ ਸੀਜਨ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਦੀ ਲੋਕ ਸਭਾ ਕਦੀ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਕਦੀ ਪੰਚਾਇਤੀ ਕਦੀ ਬਲਾਕ ਸੰਮਤੀ ਤੇ ਕਦੇ ਨਗਰ ਨਿਗਮ ਚੋਣਾਂ ਸੰਪਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਪਕੌੜਾ ਉਦਯੋਗ ਦੇ ਡਾਊਨ ਫਾਲ ਦੇ ਚਾਂਸ ਹੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਹਨ । ਪਰ ਇਕ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਮੰਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਆਇਆ ਕਿ ਆਖਿਰਕਾਰ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਤਾਂ ਮੋਦੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੋਏ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਸ ਉਦਯੋਗ ਵਲ ਧਿਆਨ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵਿਚਲੀ ਗੱਲ ਉਭਰ ਕੇ ਇਹ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਕਿ ਚਾਹ ਤੇ ਪਕੌੜਿਆਂ ਦਾ ਆਪਸ 'ਚ ਮੁੱਢ ਕਦੀਮ ਤੋਂ ਹੀ ਇਕ ਗੂੜ੍ਹਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਚਲਿਆ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਮੋਦੀ ਹੁਰਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਪਹਿਲੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚਾਹ ਵੀ ਵੇਚੀ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਪਕੌੜਾ ਉਦਯੋਗ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ਤੇ ਘਰ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਬਾਨ ਤੋਂ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਹੀ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਹੋ ਗਿਆ । ਪਰ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਚਿੰਤਾ ਹੋਈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਇਕ ਰਾਜਨੀਤਕ ਰੈਲੀ ਦੌਰਾਨ ਪੜੇ ਲਿਖੇ ਡਿਗਰੀ ਹੋਲਡਰਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਦਰਸਾਏ ਰਸਤੇ ਤੇ ਚਲਦਿਆਂ ਸ਼ਾਇਦ ਸੁਹਿਰਦ ਹਿਰਦੇ ਨਾਲ ਪਕੌੜੇ ਵੇਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਕਤ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਇਸ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨੂੰ ਅਸਫਲ ਕਰਦਿਆਂ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਲਾ ਐਂਡ ਆਰਡਰ ਦਾ ਮਸਲਾ ਬਣਾਉਂਦਿਆਂ ਇਹਨਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਗਿਰਫਤਾਰ ਕਰ ਜੀਪਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬੱਸਾਂ ਵਿੱਚ ਡੱਕ ਲਿਆ । ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਅਫਸੋਸ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੋਈ ਕਿ ਇਸ ਮੌਕੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਤੇ ਫੁੱਲ ਚੜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਇਹਨਾਂ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਮੰਤਰੀ ਤਾਂ ਦੂਰ ਕੋਈ ਸਾਧਾਰਨ ਵਰਕਰ ਵੀ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ।
ਮੁਹੰਮਦ ਅੱਬਾਸ
ਧਾਲੀਵਾਲ ਮਲੇਰਕੋਟਲਾ ।
ਸੰਪਰਕ 9855259650
ਘੱਗਰ, ਵਰਦਾਨ ਤੋਂ ਸਰਾਪ ਤੱਕ
NEXT STORY