ਪਹਿਲਾਂ ਜੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ (ਨਾਸ਼ੁਕਰੇ) ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਸਮਝ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਲੇਖ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਵਾਂ। ਇਕ ਔਰਤ ਥਾਲੀ ਵਿਚ ਪਕਾਇਆ ਹੋਇਆ ਕੁੱਤੇ ਦਾ ਮਾਸ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਥਾਲੀ ਵਿਚ ਸਜਾ ਕੇ ਕੀ ਲਿਜਾ ਰਹੇ ਹੋ? ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕੁੱਤੇ ਦਾ ਪਕਾਇਆ ਹੋਇਆ ਮਾਸ ਖਾਣ ਲਈ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਹੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਜੋ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ। ਸੋ ਪਾਠਕੋ, ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਗਏ ਹੋਵੋਗੇ ਕਿ ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ (ਨਾਸ਼ੁਕਰਾ) ਕੌਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮਾਸ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਹੀ ਔਰਤ ਤਾਂ ਹੋਈ ਨੀਚ, ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਪੱਕੇ ਹੋਏ ਮਾਸ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਨੀਚ, ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ ਨੀਚ ਤੋਂ ਵੀ ਨੀਚ ਹੈ।
ਜੇਕਰ ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਪਕਾਏ ਹੋਏ ਮਾਸ ’ਤੇ ਵੀ ਪੈ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਖਾਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ। ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਗਏ ਹੋਵੋਗੇ ਕਿ ਨਾਸ਼ੁਕਰੇ ਹੋਣਾ ਕਿੰਨਾ ਖਤਰਨਾਕ ਹੈ। ਨਾਸ਼ੁਕਰਾ ਉਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੀਤੇ ਉਪਕਾਰ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਭਾਵ ਨਿੰਦਕ। ਅਜਿਹੇ ਘਿਨੌਣੇ, ਨਿੰਦਕ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦਾ। ਨਿੰਦਕ ਨੂੰ ਦੂਰੋਂ ਸਲਾਮ ਕਰੋ ਅਤੇ ਚਲੇ ਜਾਓ। ਇਹੀ ਹਾਲ ਨਾਸ਼ੁਕਰੇ ਦੇਸ਼ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਦਾ ਹੈ।
ਜਿਸ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਨੇ ਬਣਾਇਆ ਸੀ, ਉਹ ਅੱਜ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਦਿਖਾ ਿਰਹਾ ਹੈ। ‘ਬੰਗ ਬੰਧੂ’ ਜਿਸ ਨੂੰ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਦਾ ਬਾਨੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਧੀ ਦੇ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇਆਮ ਉਡਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਧੀ ਨੂੰ ਗੱਦਾਰ ਠਹਿਰਾਇਅਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਭਾਰਤ ਨੇ 1971 ਦੀ ਜੰਗ ਦੌਰਾਨ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ 80,000 ਲੱਖ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਉਹੀ ਨਾਸ਼ੁਕਰਾ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਅੱਜ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਦਿਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਉਹ ਹਿੰਦੂ ਭਾਈਚਾਰੇ ’ਤੇ ਹਮਲੇ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ-ਭੈਣਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਲੁੱਟ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਿੰਦੂ ਮੰਦਰਾਂ ਨੂੰ ਢਾਹ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸਕਾਨ ਵਰਗੀ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਮੁਖੀ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰਨਾ। ਚਾਰ ਲੱਖ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਜਬਰ-ਜ਼ਨਾਹ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਭਾਰਤ ਨੇ 593 ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜੀ ਛਾਉਣੀਆਂ ’ਚੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰਵਾਇਅਾ ਜੋ ਸੈਕਸ ਵਰਕਰਾਂ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀਅਾਂ ਸਨ, ਉਸੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਅਪਾਹਜ ਦੇਸ਼ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਜਿਸ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ 1971 ਤੱਕ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ’ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤੇ ਉਹੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਾਲ ਸੰਧੀ ਸਮਝੌਤੇ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਯੂਨੁਸ ਸਾਹਿਬ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢ ਰਹੇ ਹਨ। ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਦੇ ਘੱਟਗਿਣਤੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਨੂੰ ਲੁੱਟ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਜਿਹੇ ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ ਗੁਆਂਢੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਖੁਦ ਨਫਰਤ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ? ਅਜਿਹੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਹੋਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਜਿਸ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਵੀ ਨਿੰਦਾ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ।
ਉਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਹੈ ਜੋ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਕਾਨੂੰਨ ਵਿਵਸਥਾ ਕਾਇਮ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦਾ?
1947 ਵਿਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਬਣਨ ਸਮੇਂ ਪੱਛਮੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬੀਆਂ, ਸਿੰਧੀਅਾਂ, ਪਠਾਣਾਂ, ਬਲੋਚਾਂ ਅਤੇ ਮੁਹਾਜਿਰਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਸੀ ਪਰ ਬੰਗਾਲੀ ਭਾਸ਼ਾ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਪੂਰਬੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਿਆਸੀ ਚੇਤਨਾ ’ਤੇ ਮਾਣ ਸੀ ਪਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਸੱਤਾ ’ਚ ਆਪਣੇ ਬਰਾਬਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ। ਸਿਆਸੀ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਣਦਾ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ।
ਇਸ ਕਾਰਨ ‘ਬੰਗਾਲ ਦੇਸ਼’ ਵਿਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਬਣੀ ਰਹੀ। ਇਸ ਸਿਆਸੀ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਲਈ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ ਸ਼ੇਖ ਮੁਜੀਬ-ਉਰ ਰਹਿਮਾਨ ਨੇ ‘ਆਵਾਮੀ ਲੀਗ’ ਨਾਂ ਦੀ ਸਿਆਸੀ ਪਾਰਟੀ ਬਣਾਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਯਾਹੀਆ ਖਾਨ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਕੁਚਲਣ ਦਾ ਨਿਸ਼ਚਾ ਕੀਤਾ।
1970 ’ਚ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਸਮੇਤ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ’ਚ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਹੋਈਆਂ। ਸ਼ੇਖ ਮੁਜੀਬ-ਉਰ-ਰਹਿਮਾਨ ਦੀ ‘ਆਵਾਮੀ ਲੀਗ’ ਪਾਰਟੀ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਯਾਹੀਆ ਖ਼ਾਨ ਨੇ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਸੁਧਾਰਨ ਲਈ ਜਨਰਲ ਟਿੱਕਾ-ਖ਼ਾਨ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਲਾਈ ਪਰ ਜਨਰਲ ਟਿੱਕਾ ਖ਼ਾਨ ਨੇ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ’ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਵੱਖਰੀ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਆਮ ਚੋਣਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ੇਖ ਮੁਜੀਬ-ਉਰ-ਰਹਿਮਾਨ ਨੂੰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਸੰਸਦ ਵਿਚ ਬਹੁਮਤ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਜੇਲ ਵਿਚ ਡੱਕ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਥੋਂ ਹੀ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਗਈ ਸੀ।
ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਪੂਰਬੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚ ਭਾਰੀ ਕਤਲੇਆਮ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਕਾਰਨ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਵਿਚ ਭਾਰੀ ਵਿਰੋਧ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ। ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਨਿਰਦੋਸ਼, ਨਿਹੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ’ਤੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਨੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਇਸ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਪਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਉਦੋਂ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਇੰਦਰਾ ਗਾਂਧੀ ਸਿਆਸੀ ਹਾਲਾਤ ਵਿਚ ‘ਦੁਰਗਾ’ ਬਣ ਕੇ ਅੱਗੇ ਆਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਇਤਿਹਾਸਕ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ। ਇਹ ਜੰਗ 25 ਮਾਰਚ 1971 ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਅਤੇ 16 ਦਸੰਬਰ 1971 ਤੱਕ ਜਾਰੀ ਰਹੀ।
ਇਸ ਜੰਗ ਵਿਚ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦੇ ਕਮਾਂਡੈਂਟ ਜਨਰਲ ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ ਅਰੋੜਾ ਅੱਗੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜ ਦੇ ਜਨਰਲ ਏ. ਕੇ. ਨਿਆਜ਼ੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਸਮੇਤ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। 25 ਮਾਰਚ 1971 ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ‘ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਸਰਚ ਲਾਈਟ’ ਤਹਿਤ ਕਾਫੀ ਹਿੰਸਾ ਹੋਈ। ਇਸ ’ਚ ਕਰੀਬ 30 ਲੱਖ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਚਾਰ ਲੱਖ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਲੁੱਟੀ ਗਈ।
ਇਸ ਸਾਰੀ ਜੰਗ ਵਿਚ ਸ਼ੇਖ ਮੁਜੀਬ-ਉਰ-ਰਹਿਮਾਨ ਜੇਲ ਤੋਂ ‘ਹੀਰੋ’ ਬਣ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਐਲਾਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਯਾਦ ਰਹੇ, 93,000 ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦਾ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਅੱਗੇ ਆਤਮ-ਸਮਰਪਣ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ ਇਕ ਫੌਜੀ ਹਾਦਸਾ ਸੀ। ਸ਼ੇਖ ਮੁਜੀਬ-ਉਰ-ਰਹਿਮਾਨ ਨੂੰ ‘ਬੰਗ ਬੰਧੂ’ ਦੀ ਉਪਾਧੀ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਦੀ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਹੀ ਕਹੀ ਜਾਵੇਗੀ ਕਿ ਉਸੇ ਬੰਗ ਬੰਧੂ ਨੂੰ 1975 ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਹੀ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਕੁਝ ਗੱਦਾਰਾਂ ਅਤੇ ਜੂਨੀਅਰ ਰੈਂਕ ਦੇ ਫ਼ੌਜੀਆਂ ਨੇ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਪੂਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਭਵਨ ’ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਸ਼ੇਖ ਰੇਹਾਨਾ ਪੱਛਮੀ ਜਰਮਨੀ ਦੇ ਦੌਰੇ ’ਤੇ ਸੀ... ਉਹ ਬਚ ਗਈ।
ਸ਼ੇਖ ਹਸੀਨਾ ਨੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਸਹਿਯੋਗ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਅਕ੍ਰਿਤਘਣ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਭਾਵੇਂ ‘ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼’ ਇਸਲਾਮੀ ਮੁਲਕ ਸੀ ਪਰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਸ਼ੇਖ ਹਸੀਨਾ ਧਰਮ-ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਦਾ ਪੱਖ ਪੂਰਦੀ ਰਹੀ। ਇਕ ਦੋਸਤ-ਗੁਆਂਢੀ ਦੇਸ਼ 'ਬੰਗਲਾਦੇਸ਼' ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਲਾਂਭੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੜਕਾਂ ’ਤੇ ਉਤਰ ਅਾਇਅਾ।
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ‘ਬੰਗਲਾ ਦੇਸ਼’ ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਕਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ‘ਬੰਗਲਾ ਦੇਸ਼’ ਵਲੋਂ ਭਾਰਤ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਖਾਈ ਗਈ ਅਕ੍ਰਿਤਘਣਤਾ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ।
ਮਾਸਟਰ ਮੋਹਨ ਲਾਲ (ਸਾਬਕਾ ਟਰਾਂਸਪੋਰਟ ਮੰਤਰੀ, ਪੰਜਾਬ)
ਭਾਰਤੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਖਤਰਾ ਕਿਸ ਤੋਂ?
NEXT STORY 
