ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਨਫ਼ਰਤੀ ਗਿਰੋਹ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਸਕੱਤਰ ਵਿਕਰਮ ਮਿਸਰੀ ਅਤੇ ਕਰਨਲ ਸੋਫੀਆ ਕੁਰੈਸ਼ੀ, ਜੋ ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਸਿੰਧੂਰ ਵਿਚ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਸਨ, ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾਇਆ। ਇਕ ਪਾਸੇ ਮੱਧ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਮੰਤਰੀ ਵਿਜੇ ਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਰਨਲ ਸੋਫੀਆ ਕੁਰੈਸ਼ੀ ਵਿਰੁੱਧ ਇਤਰਾਜ਼ਯੋਗ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿਚਕਾਰ ਜੰਗਬੰਦੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਵਿਕਰਮ ਮਿਸਰੀ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ।
ਜੰਗਬੰਦੀ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿਕਰਮ ਮਿਸਰੀ ਨੂੰ ਆਨਲਾਈਨ ਟ੍ਰੋਲਿੰਗ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਕਈ ਟ੍ਰੋਲਸ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਬਾਰੇ ਭੱਦੀਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਪੋਸਟ ਕੀਤੀਆਂ। ਟ੍ਰੋਲਿੰਗ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਵਿਦੇਸ਼ ਸਕੱਤਰ ਵਿਕਰਮ ਮਿਸਰੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਐਕਸ ਅਕਾਊਂਟ ਦੇ ਪੋਸਟ ਪ੍ਰੋਟੈਕਟ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹਿਲਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਨੇ ਵੀ ਵਿਕਰਮ ਮਿਸਰੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਟ੍ਰੋਲਿੰਗ ’ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਕਮਿਸ਼ਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਨਿੱਜਤਾ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਉਲੰਘਣਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨੂੰ ਖਤਰੇ ਵਿਚ ਪਾਇਆ। ਕਮਿਸ਼ਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਵਿਕਰਮ ਮਿਸਰੀ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸੀਨੀਅਰ ਸਿਵਲ ਸੇਵਕਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ’ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਨਿੱਜੀ ਹਮਲੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਅਸਵੀਕਾਰਨਯੋਗ ਹਨ ਬਲਕਿ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ ’ਤੇ ਵੀ ਮੁਆਫ ਨਾ ਕਰਨ ਯੋਗ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਅਤੇ ਸੰਜਮ ਨਾਲ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਵਿਦੇਸ਼ ਸਕੱਤਰ ਵਿਕਰਮ ਮਿਸਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਉਣ ਲਈ ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਿਉਂ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ? ਜੰਗਬੰਦੀ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਵਿਕਰਮ ਮਿਸਰੀ ਨੇ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਸੀ, ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਦੋਵਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਲੋਂ ਫੌਜੀ ਪੱਧਰ ’ਤੇ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਵਿਕਰਮ ਮਿਸਰੀ ਨੇ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਇਸ ਫੈਸਲੇ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਵਿਦੇਸ਼ ਸਕੱਤਰ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਹ ਉਹੀ ਸੱਜੇ-ਪੱਖੀ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਿਮਾਂਸ਼ੀ ਨਰਵਾਲ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਬਾਰੇ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਅਤੇ ਗਲਤ ਗੱਲਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਸਨ। ਇਹ ਲੋਕ ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਇੰਨੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਿੱਥੋਂ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ? ਕੀ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਸਹੀ ਅਰਥਾਂ ਵਿਚ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ?
ਕੀ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਚਾਸ਼ਨੀ ’ਚ ਲਿਪਟੇ ਅਪਸ਼ਬਦ ਕਹਿਣਾ ਅਤੇ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢਣੀਆਂ ਸੱਚੇ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਹੋਣ ਦਾ ਸਬੂਤ ਹੈ? ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਨਫ਼ਰਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਏ ਗਏ ਨਫ਼ਰਤ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਅਖੌਤੀ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਿਰਫ਼ ਉਹ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਤੀ ਇਸ ਅਖੌਤੀ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਉਹ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਾਦ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਹਿਲਗਾਮ ਹਮਲੇ ਵਿਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਵਿਨੈ ਨਰਵਾਲ ਦੀ ਪਤਨੀ ਹਿਮਾਂਸ਼ੀ ਨਰਵਾਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਸ਼ਮੀਰੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਕਸ਼ਮੀਰੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਨਫ਼ਰਤ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਹਿਮਾਂਸ਼ੀ ਨਰਵਾਲ ਦੇ ਇਸ ਬਿਆਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗਿਰੋਹ ਨੇ ਉਸ ਵਿਰੁੱਧ ਵੀ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਹਿਲਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਨੇ ਇਸ ’ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਜਤਾਇਆ ਸੀ। ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਮਹਿਲਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਸਿਰਫ਼ ਇਤਰਾਜ਼ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈ? ਕੀ ਮਹਿਲਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਜੇਕਰ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਕਾਰਵਾਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਮਹਿਲਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਵੱਲੋਂ ਇਤਰਾਜ਼ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ? ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਕਾਰਵਾਈ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਮੰਦਭਾਗਾ ਹੈ ਕਿ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਅੱਗ ਦਿਨੋਂ-ਦਿਨ ਵਧ ਰਹੀ ਹੈ।
ਜੋ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਰੱਖਿਅਕ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਉਹੀ ਅਜਿਹੀਆਂ ਅੱਗਾਂ ਲਗਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਨਾ ਤਾਂ ਭਾਰਤੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇਸ ਨੂੰ ਜਾਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦੇਸ਼ ਲਈ ਮਰਨ ਦੇ ਝੂਠੇ ਨਾਅਰੇ ਲਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕੰਮ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਅੱਗ ਭੜਕਾਉਣਾ ਹੈ।
ਇਹ ਮੰਦਭਾਗਾ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲਗਾਮ ਹਮਲੇ ਵਿਚ ਜਾਨ ਗੁਆਉਣ ਵਾਲੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਦੀ ਪਤਨੀ, ਜੋ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਨਫ਼ਰਤ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਈ। ਆਖ਼ਿਰਕਾਰ, ਅਸੀਂ ਅੱਖਾਂ ’ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੁਰੰਗ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਰਹੇ ਹਾਂ? ਕੀ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੁਰੰਗ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦਾ ਰਸਤਾ ਲੱਭ ਸਕਾਂਗੇ?
ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ’ਤੇ ਸਵਾਲ ਉਠਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨਫ਼ਰਤ ਭਰੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਮਾਨਦਾਰ ਅਫਸਰਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਹੀਦ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਕਰਨਾ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ਹੈ। ਕੀ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਇਮਾਨਦਾਰ ਅਫਸਰਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਹੀਦ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ?
–ਰੋਹਿਤ ਕੌਸ਼ਿਕ
ਵਿਕਸਤ ਭਾਰਤ 2047 ਵਿਚ ਗਤੀਸ਼ੀਲਤਾ ਅਤੇ ਸੜਕ ਸੁਰੱਖਿਆ
NEXT STORY 
