ਬਲਬੀਰ ਪੁੰਜ
ਬੀਤੀ 26 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਨੇ ਆਪਣਾ 70ਵਾਂ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦਿਵਸ ਮਨਾਇਆ। ਉਸੇ ਕਾਲਚੱਕਰ ’ਚ, 24 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਵਾਨਤਾ ਵਧਾਏ ਜਾਣ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਪ੍ਰਾਈਡ ਪਰੇਡ ਵੀ ਕੱਢੀ। ਇਸ ਸਬੰਧ ਵਿਚ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਵਿਚ ਜੋ ਵੀਡੀਓ ਅਤੇ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਾਇਰਲ ਹੋਈਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਕੁਝ ਅਖੌਤੀ ਸਮਲਿੰਗੀ ਜਿੱਥੇ ‘ਕਸ਼ਮੀਰ ਮਾਂਗੇ ਆਜ਼ਾਦੀ’ ਵਰਗੇ ਨਾਅਰੇ ਲਗਾਉਂਦੇ ਅਤੇ ਕੁਝ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ, ਯੋਗ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਰਾਮਦੇਵ ਲਈ ਅਪਸ਼ਬਦ ਨਾਲ ਭਰੇ ਪੋਸਟਰ ਅਤੇ ‘ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਕੋ ਚਾਹੀਏ ਗਰਲਫ੍ਰੈਂਡ’ ਵਰਗੇ ਭੜਕਾਊ ਪਲੇਅ ਕਾਰਡ ਲਹਿਰਾਉਂਦੇ ਦਿਸ ਰਹੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਨੇ ‘ਪ੍ਰਾਈਡ ਪਰੇਡ’ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਵਾਨਤਾ ਵਧਾਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਕੱਢੀ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਵਿਚ ਦੇਸ਼ ਵਿਰੋਧੀ ਨਾਅਰੇ ਕਿਉਂ ਗੂੰਜੇ? ਕੀ ਇਸ ਘਟਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸਾਨੂੰ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਲੰਡਨ ਦੇ ਇਕ ਘਟਨਾਕ੍ਰਮ ਤੋਂ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ’ਚੋਂ ਧਾਰਾ-370 ਨੂੰ ਮੋਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਹਟਾਏ ਜਾਣ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿਚ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੀਲ ਦੂਰ ਲੰਡਨ ਵਿਚ 5 ਅਕਤੂਬਰ ਨੂੰ ਇਕ ਭਾਰਤ ਵਿਰੋਧੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਸੰਚਾਲਨ ਖੱਬੇਪੱਖੀਆਂ ਨੇ ਲੰਡਨ ਸਥਿਤ ਸਕੂਲ ਆਫ ਓਰੀਐਂਟਲ ਐਂਡ ਅਫਰੀਕਨ ਸਟੱਡੀਜ਼ (ਐੱਸ. ਓ. ਏ. ਐੱਸ.) ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਇਕ ਕੰਪਲੈਕਸ ਵਿਚ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਵਿਚ ਭਾਰਤੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ (ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ-ਲੈਨਿਨਵਾਦੀ) ਦੀ ਪੋਲਿਟ ਬਿਊਰੋ ਮੈਂਬਰ ਕਵਿਤਾ ਕ੍ਰਿਸ਼ਣਨ ਵੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਈ ਸੀ।
ਜਦੋਂ ਉਸ ਮੰਚ ਤੋਂ ਕਸ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਭਾਰਤ ਵਿਰੁੱਧ ਜ਼ਹਿਰ ਉਗਲਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ 5 ਨਕਾਬਪੋਸ਼ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਮੰਚ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿਖਾਵਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ, ਜੋ ਐੱਲ. ਜੀ. ਬੀ. ਟੀ. ਦਾ ਝੰਡਾ ਅਤੇ ਬੈਨਰ ਸੀ, ਉਸ ਵਿਚ ਧਾਰਾ-370 ਨੂੰ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਿਰੋਧੀ ਅਤੇ ਖੱਬੇਪੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ‘ਪ੍ਰਤੀਗਾਮੀ’ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਤੋਂ ਇਸ ਵਿਵਾਦਿਤ ਧਾਰਾ ਦੇ ਹਟਣ ਨਾਲ ਉਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬਾਕੀ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮਲਿੰਗੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਸਾਰੇ ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਹੱਕ ਮਿਲ ਗਏ ਹਨ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਕ ਵਿਖਾਵਾਕਾਰੀ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਨਿਊਜ਼ ਚੈਨਲ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਲੁਕਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਰਤ ’ਤੇ ਦੱਸਿਆ, ‘‘ਤੁਸੀਂ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਕਿ ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਰੜਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।’’ ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕਸ਼ਮੀਰ ’ਚ ਜੋ ਵੀ ਸ਼ਰੀਅਤ ਅਨੁਸਾਰ ‘ਕਾਫਿਰ’ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਪਰਜਾਤੰਤਰੀ ਹੱਕਾਂ ਤੋਂ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵਾਂਝਿਆਂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਲੰਡਨ ਦੀ ਇਸ ਘਟਨਾ ਤੋਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਜ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਸਮਲਿੰਗੀ ਹੋਣਾ ਉਸ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਵਿਰੋਧੀ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣਾ ਜਾਂ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਵੰਡਣ ਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣ ਜਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੀ ਕਠਪੁਤਲੀ ਬਣਨ ਦਾ ਮਾਪਦੰਡ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਇਸ ਪਿਛੋਕੜ ਵਿਚ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸਮਲਿੰਗੀ ਵਿਖਾਵੇ ’ਚ ਦੇਸ਼ ਵਿਰੋਧੀ ਨਾਅਰੇ ਕਿਉਂ ਲੱਗੇ? ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ 24 ਨਵੰਬਰ ਨੂੰ ਆਯੋਜਿਤ ਸਮਲਿੰਗਕ ਪ੍ਰਾਈਡ ਪਰੇਡ ਵਿਚ ਜਿੱਥੇ ‘ਕਸ਼ਮੀਰ ਮਾਂਗੇ ਆਜ਼ਾਦੀ’ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਰੋਧੀ ਅਤੇ ਭੜਕਾਊ ਨਾਅਰੇ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ‘ਭਾਰਤ ਮਾਤਾ ਕੋ ਚਾਹੀਏ ਗਰਲਫ੍ਰੈਂਡ’ ਵਰਗੇ ਵਿਗੜੇ ਪਲੇਅ ਕਾਰਡ ਲਹਿਰਾਏ ਗਏ। ਇਸ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ’ਤੇ ਇਕ ਵਾਇਰਲ ਵੀਡੀਓ ਵਿਚ ਕੁਝ ਲੋਕ ਨਾਅਰੇ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ, ‘‘ਕਸ਼ਮੀਰ ਮਾਂਗੇ...ਆਜ਼ਾਦੀ, ਹੈ ਹੱਕ ਸਾਡਾ...ਆਜ਼ਾਦੀ, ਤੁਮ ਪੁਲਸ ਬੁਲਾਓ...ਆਜ਼ਾਦੀ, ਤੁਮ ਗੋਲੀ ਚਲਾਓ...ਆਜ਼ਾਦੀ, ਤੁਮ ਲਾਠੀ ਮਾਰੋ...ਹਮ ਲੇਕਰ ਰਹੇਂਗੇ...ਆਜ਼ਾਦੀ, ਹਮ ਲੜਕਰ ਲੇਂਗੇ...ਆਜ਼ਾਦੀ, ਹਮ ਭਿੜਕਰ ਲੇਂਗੇ...ਆਜ਼ਾਦੀ’’ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਅਰੇ ਫਰਵਰੀ 2016 ਵਿਚ ਦਿੱਲੀ ਸਥਿਤ ਜਵਾਹਰ ਲਾਲ ਨਹਿਰੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਅਤੇ ਕੋਲਕਾਤਾ ਦੀ ਜਾਧਵਪੁਰ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਲੱਗ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।
ਕੀ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ਹੱਕਾਂ ਦਾ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੀ ਅਖੌਤੀ ‘ਆਜ਼ਾਦੀ’ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਬੰਧ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਇਸ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਲੱਭਣ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਉਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਬਦਲਦੇ ਝਰੋਖੇ ’ਚ ਭਾਰਤੀ ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਸੁਧਰੀ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ ਸਮਾਜ ਤੋਂ ਇਕਦਮ ਇਕ ਵੱਡੀ ਤਬਦੀਲੀ ਦੀ ਆਸ ਕਰਨੀ ਬਿਲਕੁਲ ਗੈਰ-ਵਾਜਿਬ ਹੈ। ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਸਮਲਿੰਗੀ ਸਬੰਧਾਂ ’ਤੇ ਫੈਸਲਾ ਦਿੰਦਿਆਂ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਪੁਰਾਣੇ ਕਾਨੂੰਨ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ਸਬੰਧਾਂ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਸਹੀ ਸਿੱਧ ਹੋ ਜਾਣ ’ਤੇ 10 ਸਾਲ ਦੀ ਕੈਦ ਸੀ। ਚੋਟੀ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਇਸ ਫੈਸਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ‘ਟਰਾਂਸਜੈਂਡਰ (ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਰਖਵਾਲੀ) ਬਿੱਲ-2019’ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਸਮਾਜ ਦੇ ਇਸ ਵਰਗ ਦੇ ਹੱਕ ਨਾ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹਨ, ਨਾਲ ਹੀ ਇਸ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਸਰੀਰਕ-ਜਿਣਸੀ ਹਿੰਸਾ ਵਰਗੇ ਜੁਰਮ ਅਤੇ ਹਰ ਪੱਧਰ ਦੇ ਵਿਤਕਰੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਇਹ ਬਿੱਲ ਸੰਸਦ ਦੇ ਦੋਹਾਂ ਸਦਨਾਂ ’ਚੋਂ ਪਾਸ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਇਸ ਬਿੱਲ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਧਾਰਾਵਾਂ ਦਾ ਸਮਲਿੰਗੀ ਭਾਈਚਾਰਾ ਵੀ ਵਿਰੋਧ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਸਵਾਲ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ‘ਪ੍ਰਾਈਡ ਪਰੇਡ’ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਦਾ ਇਕ ਵਿਗੜਿਆ ਸਮੂਹ ਭਾਰਤ ਨੂੂੰ ਕਈ ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿਚ ਵੰਡਣ ਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਵਿਚ ਕਿਉਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਗਿਆ? ਇਸ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਉਸ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਅਤੇ ਰੋਗੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਤੋਂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਸਨਾਤਨ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਕਦੇ ਇਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਰੀਆ ਬਣਾ ਕੇ ‘ਟੁਕੜੇ-ਟੁਕੜੇ ਗੈਂਗ’ ਦੇ ਐਲਾਨੇ ਏਜੰਡੇ ਨੂੰ ਸਾਕਾਰ ਰੂਪ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਕ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਕਾਰਣ ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਹੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਨਾਤਨੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੱਭਿਅਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਦੇ ਨਾ ਸਿਰਫ ਕੱਟੜ ਵਿਰੋਧੀ ਰਹੇ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਨਫਰਤ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਇਸੇ ਵਿਚਾਰਕ ਬਰਾਬਰੀ ਅਤੇ ਸਾਂਝੇ ਮਕਸਦ ਦੇ ਕਾਰਣ ਖੱਬੇਪੱਖੀ-ਇਸਲਾਮ ਅਤੇ ਇਸਾਈਅਤ ਦੀ ਕੱਟੜ ਮਜ਼੍ਹਬੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਸਿੱਧੇ-ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ।
ਅਕਸਰ ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹਿਤੈਸ਼ੀ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਵੈਮ-ਸੇਵਕ ਸੰਘ ਨੂੰ ਕੱਟੜ ਵਿਰੋਧੀ ਦੱਸ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੀ ਇਹ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਨੇ ਸਮਲਿੰਗਤਾ ਨੂੰ ਜੁਰਮ-ਮੁਕਤ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਸਮਾਜ ਦੇ ਹੋਰ ਵਰਗਾਂ ਵਾਂਗ ਸੰਘ ਮੁਖੀ ਮੋਹਨ ਭਾਗਵਤ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਸੀ? ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਮਲਿੰਗਤਾ ਨੂੰ ਅਪਰਾਧਿਕ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਈ ਕੈਥੋਲਿਕ ਚਰਚ, ਇਸਾਈ ਸੰਗਠਨ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮੀ ਸੰਸਥਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲਾਮਬੰਦ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਸ ਪਿਛੋਕੜ ਵਿਚ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਉਣਾ ਸੌਖਾ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਦੇ ਇਕ ਧੜੇ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਹਾਲੀਆ ਰੋਸ ਵਿਖਾਵੇ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਹਿੰਦੂਵਾਦੀ ਸੰਗਠਨਾਂ, ਪ੍ਰਤੀਕਾਂ ਅਤੇ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ’ਤੇ ਲਿਆ?
ਖੱਬੇਪੱਖੀਆਂ ਦਾ ਹਿੰਦੂ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿਰੋਧੀ ਦਰਸ਼ਨ, ਦਹਾਕਿਆਂ ਪੁਰਾਣਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੇ ਆਰੰਭਿਕ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਜਦੋਂ ਭਾਰਤ ਆਏ ਤਾਂ ਕੁੰਭ ਦੇ ਮੇਲੇ ਵਿਚ ਉਮੜੇ ਜਨ-ਸੈਲਾਬ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੜੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਹੋਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਦੋਂ ਹੀ ਮੰਨ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਅਧਿਆਤਮਕ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ ਦਾ ਪੈਦਾ ਹੋਣਾ ਔਖਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਟੁਕੜਿਆਂ ਵਿਚ ਵੰਡਣ ਦੀ ਹਰ ਸੰਭਵ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਕਾਰਣ ਕੇ. ਐੱਮ. ਅਸ਼ਰਫ ਅਤੇ ਹੀਰੇਨ ਮੁਖਰਜੀ ਵਰਗੇ ਖੱਬੇਪੱਖੀਆਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਵਜੋਂ ਉਛਾਲਿਆ ਸੀ। ਖੱਬੇਪੱਖੀ, ਜੋ ਦੂਜੀ ਸੰਸਾਰ ਜੰਗ ਵਿਚ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਘੁਲਾਟੀਆਂ ਵਿਰੁੱਧ ਮੁਖ਼ਬਰੀ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਗਾਂਧੀ ਜੀ, ਸੁਭਾਸ਼ ਚੰਦਰ ਬੋਸ ਵਰਗੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਸ਼ਬਦ ਬੋਲਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 15 ਅਗਸਤ 1947 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ। ਸੰਨ 1948 ਵਿਚ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਦੇ ਰਜਾਕਾਰਾਂ ਦੀ ਪੂਰੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਕਾਲਚੱਕਰ ਵਿਚ ਨਕਸਲੀ ਨੇਤਾ ਚਾਰੂ ਮਜ਼ੂਮਦਾਰ ਨੇ ‘ਚੀਨ ਦਾ ਚੇਅਰਮੈਨ ਮਾਓ ਸਾਡਾ ਚੇਅਰਮੈਨ’ ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਭਾਰਤ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਹਿੰਸਕ ਮੁਹਿੰਮ ਅੱਜ ਵੀ ਮਾਓਵਾਦ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ।
ਪਰਤੰਤਰ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਮੁਸਲਿਮ ਲੀਗ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਖੱਬੇਪੱਖੀਆਂ ਦਾ ਹੀ ਇਕੋ-ਇਕ ਸਿਆਸੀ ਕੁਣਬਾ ਸੀ, ਜੋ ਇਸਲਾਮ ਆਧਾਰਿਤ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਲਈ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਿਆ। ਖੱਬੇਪੱਖੀ 1962 ਦੀ ਜੰਗ ਵਿਚ ਬਰਾਬਰੀ ਦੇ ਵਿਚਾਰਕ ਚਿੰਤਨ ਦੇ ਕਾਰਣ ਚੀਨ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹੇ। ਭਾਰਤ ਪ੍ਰਤੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਵਿਚਾਰਕ ਨੀਤੀ, ‘ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਜ਼ਖ਼ਮ ਦੇ ਕੇ ਮੌਤ ਦੇ ਘਾਟ ਉਤਾਰਨਾ’ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਲੁਕੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਵਿਚ ਚੀਨ ਦੀ ਸਿੱਧੀ-ਅਸਿੱਧੀ ਭੂਮਿਕਾ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਵੀ ਜਾਣੂ ਅਤੇ ਸੁਚੇਤ ਹਨ। ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤੀ ਪਾਸਪੋਰਟਧਾਰਕ ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਮੂਹਰਲੇ ਦਸਤੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸਰਗਰਮ ਹਨ। ਇਹੋ ਕਾਰਣ ਹੈ ਕਿ ਪਾਕਿਸਤਾਨ-ਚੀਨ ਦੇ ਹਮਾਇਤੀ ਵੱਖਵਾਦੀ, ਅੱਤਵਾਦੀ ਜੇਹਾਦੀ ਏਜੰਡਾ-ਖੱਬੇਪੱਖੀਆਂ ਦੇ ਨਾਅਰਿਆਂ, ਪ੍ਰਚਾਰ, ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਤੋਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਝਲਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ‘ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ’ ਦੇ ਨਾਂ ’ਤੇ ਆਪੇ ਬਣੇ ਸੈਕੂਲਰਿਸਟਾਂ (ਕਾਂਗਰਸ ਸਮੇਤ) ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਮਿਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਆਖਿਰ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿਚ ‘ਆਜ਼ਾਦੀ’ ਦਾ ਅਸਲ ਅਰਥ ਕੀ ਹੈ? ਕੀ ਉਥੋਂ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕ, ਜੋ ‘ਆਜ਼ਾਦੀ’ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਵਾਦੀ ਵਿਚ ਸ਼ਰੀਅਤ ਅਤੇ ਨਿਜ਼ਾਮ-ਏ-ਮੁਸਤਫਾ’ ਦੀ ਹਕੂਮਤ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ? ਕੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅੱਤਵਾਦੀਆਂ ਅਤੇ ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਤੱਤਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕਸ਼ਮੀਰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ, ਜਿੱਥੇ ਕਾਫਿਰਾਂ (ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਸਮੇਤ) ਦੀ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਯਾਦ ਰਹੇ ਕਿ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀ ‘ਪ੍ਰਾਈਡ ਪਰੇਡ’ ਇਸ ਲਈ ਕੱਢ ਸਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡਾ ਦੇਸ਼ ਲੋਕਤੰਤਰ, ਸੰਵਿਧਾਨ ਅਤੇ ਬਹੁਲਤਾਵਾਦ ਦੀ ਨੀਂਹ ’ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸੇ ਫਤਵੇ ਜਾਂ ਮਜ਼੍ਹਬੀ ਦਰਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਕੰਟਰੋਲ ਹੈ। ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ੀਲਤਾ ਵਿਚ ਹੀ ਨਿਹਿੱਤ ਹਨ। ਇਸ ਪਿਛੋਕੜ ਵਿਚ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ‘ਪ੍ਰਾਈਡ ਪਰੇਡ’ ਵਿਚ ਕਸ਼ਮੀਰ ਸਬੰਧੀ ਨਾਅਰੇ ਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦਰਅਸਲ ਜਾਂ ਅਸਲ ਵਿਚ ਸਮਲਿੰਗੀਆਂ ਦੇੇ ਮਿੱਤਰ ਹਨ ਜਾਂ ਦੁਸ਼ਮਣ, ਇਸ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਔਖਾ ਨਹੀਂ। ’
(punjbalbir@gmail.com)
ਨਵੀਂ ਭਾਜਪਾ ਪੁਰਾਣੀ ਕਾਂਗਰਸ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੀ ਨਹੀਂ
NEXT STORY